Bir Hüseyin Rahmi öyküsü tadındaki bu olayın kahramanı Mike, özel bir horozdu. Öyle özeldi ki, hemşerileri her yıl Mayıs ayının üçüncü hafta sonunda onun anısına bir şenlik düzenliyorlar: ‘Başsız Tavuk’ Mike Festivali (14-15 Mayıs, Colorado – Fruita)Tavuk dansı yarışması, 5 kilometre koşusu (başsız bir tavuk gibi çılgınca koşmak şart) ve tabii ki leziz tavuk yemekleriyle… Neden mi? Çünkü Mike, kafası olmadan 18 ay yaşadı!
10 Eylül 1945 günü Fruita’lı çiftçi Lloyd Olsen, ailesine akşam yemeğinde tavuk ziyafeti çekmek istedi. Ve 5 buçuk aylık horoz Mike’ın kafasını bir bıçak darbesiyle uçurdu. Fakat Mike şikâyetçi gözükmüyordu!
Ertesi gün Mike’ın halen hayatta olduğunu gören Olsen, durumu bir ‘mucize’ kabul etti ve Mike’ı göz damlalığıyla beslemeye karar verdi. “Yaşama sevinci bu kadar büyükse, ben kimim ki buna engel olacağım!” diye düşünmüştü muhtemelen…
Aslında olay bir mucize filan değildi. Olsen’in darbesi hayvanın şahdamarını es geçmişti ve kan pıhtılaşması sonucunda kan kaybından ölmekten de kurtulan Mike, ufak bir eksiklik haricinde ‘normal’ bir horoz olarak hayatını devam ettirebilirdi.
Mike’ın şöhreti giderek büyüdü. Olsen de sonuçta bir insandı ve bundan faydalanmaması düşünülemezdi. Mike aylarca şehir şehir dolaştırıldı. 25 cent ödeyen herkes, bu özel horoza yakından bakabiliyordu.
Mike’ın ölümü de böyle bir ‘turnede’ gerçekleşti. Mart 1947’de Phoenix’te konakladıkları motelde gecenin bir yarısı nefesi tıkandı ve boğularak öldü.
Olayın popülaritesini gören bazı müteşebbisler, benzer bıçak darbeleriyle ‘çakma’ Mike’lar yaratma çabasına giriştiler ama bu hayvanların hiçbiri 2-3 günden fazla yaşamadı.
Evet… Mike, başı olmadan 18 ay yaşadı. Beyin kökü zarar görmemişti. Yani ‘başsız’dı ama ‘kafasız’ değildi! “O da bir şey mi, bizde ortalıkta dolanan binlerce ‘kafasız’ var. Hiçbiri de 25 cent etmez.” diyorsanız, size katılıyorum!
